يكي از نشانه هاي بارز محبوبيت توده اي مجاهدين در گرگان حضور خانواده هايي بود كه به صورت جمعي به مجاهدين پيوسته بودند و در سالهاي بعد نيز بيشترين شهيد را در مبارزه با آخوندها از دست دادند. مردم گرگان هرگز خانواده هاي مجاهدپرور رحيم نژاد، با 8شهيد، و ابراهيم پور، با 5شهيد، را از ياد نخواهند برد.
 |
| خانواده مجاهدپرور رحیم نژاد |
 |
| سنگ مزار مجاهد شهید ترانه رحیم نژاد |
تهمينه خواهر بزرگتر طهمورث دانشجوي رشته شيمي در دانشگاه مشهد بود كه 19بهمن سال60 در ركاب سردار خياباني به همراه همسرش مجاهد قهرمان طه ميرصادقي به شهادت رسيد.
 |
| مجاهدین شهید فریبا آجیلی -، فریدون رحیم نژاد و ترانه رحیم نژاد |
 |
| سنگ مزار مجاهد شهید عزیز رحیم نژاد |
 |
| سنگ مزار حاج محمدعلی رحیم نژآد |
 |
| خانواده مجاهدپرور ابراهیم پور |
از اين خانواده، مجاهدين شهيد ابوالفضل در قائمشهر به شهادت رسيده است و محمد مهدي در سن 20سالگي تيرباران شده. همچنين علي اكبر بعد از 7سال اسارت در زندان بويه گرگان تيرباران شده است. خواهر مجاهد آسيه ابراهيم پور در آذر سال1360 در يك درگيري مسلحانه با پاسداران بعد از 16ساعت مقاومت انقلابي به اتفاق همسر مجاهدش عباس رخشاني و خواهر مجاهد مينا رمضاني به شهادت رسيد. داستان اين مقاومت قهرمانانه در تمامي شهر پيچيد و تا مدتهاي مديد همه مردم از قهرماني هاي فرزندان مجاهد خودشان داستانها نقل مي كردند.
 |
| مجاهد شهید آسیه ابراهیم پور |
آسيه قهرمان در بحبوحة درگيري موفق به يك تماس تلفني با يكي از آشنايانش مي شود و ضمن استقبال از شهادت خود و همرزمانش گفته بود: «ما تا آخرين نفس مقاومت خواهيم كرد». پدر شريف اين خانواده در سال1367 براثر شدت فشارهايي كه تحمل كرده بود سكته كرده و فوت مي كند.
اما نكته اي كه در مورد اين خانواده مجاهدپرور حائز اهميت است نحوة دفن جنازه محمد مهدي توسط مادر مجاهدش است. اين نمونه تكان دهنده نوع ديگري از شقاوت دژخيمان در رابطه با دفن مجاهدين را به نمايش مي گذارد. مادر ابراهيم پور در نقل خاطره دفن فرزندش محمد مهدي مي گويد كه شنيده است كه او را اعدام كرده و به جنگل ناهار خوران برده اند. مادر مي گويد: «پا شديم رفتيم جنگل ناهارخوران، ديديم 25 سانت كنده اند و مي خواهند جسد را در آن بگذارند. پانزده پاسدار اين جسد را اسكورت مي كردند. آن موقع توي جنگل بچه ام تنهاي تنها بود. نمي خواستم سر خاك بچه ام جلوي پاسدارها بنشينم. پا شدم شروع كردم به قدم زدن. ديدم قبل از مهدي يك مجاهد ديگر را آورده و گذاشته اند توي خاك. يك حيواني آمده و بخشي از جسدش را خورده بود. من با خشم پاسداري را صدا كردم كه مزدور! مزدور! پاشو بيا اينجا ببينم، اين جسدي كه شما قبل از مهدي آورده ايد اينجا توسط حيوانات نيم خورده شده. اگر مهدي را هم همانطور بگذاريد، جسد را حيوانات مي خورند. گفت: ما كار داريم و بايد برويم. بيل و كلنگ را از پاسدارها گرفتم خودم شروع كردم به كندن قبر. شاخ و برگ درختان را كنار زدم و بچه ام را گذاشتم توي قبر و بعد دوباره رويش شاخ و برگ درخت ريختم، خودم با دست خودم بچه ام را توي خاك گذاشتم. روز سوم مهدي بود دو مرتبه رفتيم جنگل. ديدم دو تا از جوانان مجاهد را اعدام كرده و آورده اند جنگل. همانطور آنها را طاقباز گذاشته بودند. جوراب يكيشان مشكي بود. جوراب نفر ديگر قهوه اي بود، به همسرم و فاميلها گفتم شما روي پايش خاك بريزيد من صورتش را باز كنم ببينم اين جوان كيست؟ تا بروم به خانواده اش تحويل بدهم. روز هفتم رفتم ديدم باز جسد سه تن از جوانان مجاهد را آورده اند. تا چهلم مهدي من به جنگل مي رفتم. در مجموع آنجا چهارده تا از بچه هاي مجاهدين را در جنگل ناهارخوران آورده و خاك كرده بودند».
گذشته از تلخي آن چه بر اين مادر مجاهد دردكشيده، دربارة دفن فرزند خود در جنگل، رفته است بايد توجه داشت كه در نظام آخوندها اين قبيل نمونه ها بسيارند. بسيار بيشتر از آن كه ما خبر داريم هنوز در محاق قرار دارند و در اعماق زندانها يا گورستانها و يا هر نهانخانة ديگري پنهان هستند. و بايد با دقت و پيگيري بسيار تك به تك اين موارد را پيگيري كرد. زيرا كه هريك از اين قبيل موارد كمك به دادخواهي بزرگ ملت ما كه تحت ستم حكومتي ضدبشري قرار داشته است.
يك نمونه از همين موارد را، كه اتفاقا از گرگان و جنگلهاي انبوه آن است، را يك هموطن جسور پيدا كرده و با عكس برداري از آن شرحي بر آن نوشته است كه ملاحظه مي كنيد:
«جنگلهاي گرگان رازهاي بسيار در خود نهفته دارد. زيرا كه طي ساليان حاكميت آخوندي بسياري از مجاهدين تيرباران شده را در خود پذيرفته است. تعدادي از اين مزارها كشف شده اند و بسياري هنوز ناشناخته هستند. من يك مورد از برخي مزارهاي شهيدان مجاهد خلق را كه در جريان قتل عام سال67 به شهادت رسيده و اكنون در عمق جنگلهاي گرگان مدفون هستند پيدا كردم. عكسهاي ضميمة را از ابتدا تا انتها برايتان مي فرستم تا شاهدي باشند بر سبعيت رژيمي كه به نام خدا و مذهب شقاوت بارترين جنايتها را انجام مي دهند.
يكي از عكسها متعلق به12زنداني مجاهد هستند كه در بابل زنداني بوده و در جريان قتل‌عام به زندان ساري منتقل شده و در آنجا به دار آويخته شده و سپس به گرگان منتقل شده و در آنجا دفن شده اند. كافي است توجه كنيم كه فاصله ساري تا گرگان 130كيلومتر است. يعني دژخيمان قربانيان خود را در 130كيلومتري محل جنايت خود دفن كرده اند.»
در ميان تصاوير فرستاده شده توسط اين هموطن تصاوير تعدادي گورهاي انفرادي مجاهديني وجود دارد كه در سالهاي قبل به‌شهادت رسيده‌اند. برخي از اين مزارها، مانند مزار مجاهد شهيد آسيه ابراهيم‌پور قابل تشخيص بود. و برخي غير قابل تشخيص بودند.
در گرگان امامزاده معروفي وجود دارد به نام امامزاده عبدالله كه در ضمن گورستاني هم به همين نام دارد.
در اين گورستان تعدادي از مجاهدين شهيد دفن شده اند. مزار مجاهد شهيد طهمورث رحيم نژاد و خواهر مجاهدش ترانه، و همچنين مزار مجاهد شهيد يوسف بابانيا نوري و.... از اهالي روستاي گز در گوشه اي از گورستان است.
همچنين گورهايي وجود دارد كه متعلق به مجاهديني كه در سنين نوجواني تيرباران شده اند.
 |
| سنگ مزار مجاهد شهید صادق پایدار |
 |
| سنگ مزار مجاهد شهید سکینه محمدی |
 |
| سنگ مزار مجاهد شهید محمدرضا زرگرانی |
با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید
https://t.me/shahidanAzadai96
